سلطان جهانم به چنین روز غلام است!

این ترم که بعد از برگزاری امتحان میان ترم برای اولین بار برگه‌ها رو سرِ خودِ کلاس، تصحیح میکنم و نمره‌های بچه‌هام رو همونجا میگم بهشون یه موضوعی که جلب توجهم رو میکنه واکنش بچه‌ها بخصوص اونایی هست که نمره‌شون خوب شده.

یکی از دانشجوا بهم میگفت چرا قبل از تصحیح هر برگه اسم دانشجو رو میگی و سَرِتَم بلند میکنی ببینی کیه و بعد شروع میکنی به تصحیح برگه؟ میخای ببینی چه حالی هستیم؟ خوشت میاد اذیت شدن ما رو ببینی؟

قسمت اول حرفش راسته (اینکه قبل از تصحیح برگه اسم دانشجو رو میگم) ولی قسمت دوم حرفش راست نیست (اینکه دوست دارم اذیت شدن بچه‌هام رو ببینم). اصولاً وقتی کسی نمره‌‌ش خوب نشده دیگه سر برنمی‌دارم بعد از اعلام نمره مجدداً نگاش کنم. فقط در حالی که سرم پایینه نمره رو میگم و میرم سراغ برگه‌ی بعد. انگار خودم شرمم میاد که نمره‌ی اون دانشجو کم شده یا اصلاً انگار خودمم مقصر میدونم که ایشون به اندازه‌ی کافی تلاش نکرده یا نمره‌‌ش خوب نشده. 

ولی برا این قبل از تصحیح برگه اسم دانشجو رو اعلام می‌کنم و میخام ببینمش که اگر نمره‌‌ش خوب شد سر بردارم و چهره‌ش رو ببینم و دیگه دنبالش توی کلاس نگردم و حتی ثانیه‌ای از صحنه رو به دنبال پیدا کردن محل نشستن دانشجو توی کلاس از دست ندم در خصوص تاریخ تشکیل کلاس‌ها در دانشگاه آزاد خرم‌آباد...